Το μισο-βυθισμένο βαπόρι

Η ανέλκυση του μισο-βυθισμένου καραβιού στο λιμάνι του Πειραιά και η ενημέρωση ότι θα οδηγηθεί σε διαλυτήριο της Τουρκίας προκάλεσε θλίψη σε αρκετούς καραβολάτρες και απλούς νησιώτες. Οι εικόνες του καραβιού να προσεγγίζει τα λιμάνια των γραμμών που υπηρέτησε στη μεγάλη διαδρομή του, θα τους συντροφεύουν για πάντα. Τι είναι όμως αυτό που κάνει ορισμένους να δένονται έτσι με τα καράβια και να μην τα αγνοούν όταν μετατρέπονται σε   λαμαρίνες; 

Το συγκεκριμένο πλοίο μαζί με αρκετά άλλα θεωρήθηκαν ως<< γαλατάδικα του Αιγαίου>>. Ήταν τα πλοία που δεν ανέπτυσσαν πολύ μεγάλη ταχύτητα, αλλά ο ταξιδιώτης ήξερε πως θα φτάσει στον προορισμό του έστω και με καθυστέρηση. Τα πλοία αυτά έμοιαζαν με αδιάκοπους εργάτες που έστω και με δυσκολία θα έβγαζαν εις πέρας το δύσκολο έργο τους. Οι πλοίαρχοι τους αλλά και ολόκληρα τα πληρώματα με τη ναυτοσύνη και τον επαγγελματισμό που τους χαρακτηρίζει έπιαναν και συνεχίζουν να δένουν και στα πιο δύσκολα λιμάνια και υπό αντίξοες συνθήκες. Τα βαπόρια δίνουν κουράγιο στους νησιώτες και την ελπίδα ότι τα <<σμαράγδια που πατούν>> δεν είναι απομονωμένα και ξεχασμένα από την υπόλοιπη Ελλάδα. Μόλις οι προβολείς φωτίζουν το λιμάνι, οι κάτοικοι νιώθουν ανακούφιση κάτι που παρατηρείται σε μεγάλο βαθμό στην άγονη γραμμή.

Μάλιστα σε αυτό το σημείο αξίζουν να αναφερθούν παραδείγματα που οι κάτοικοι για να ευχαριστήσουν τους ναυτικούς χτυπούν καμπάνες και πατούν τις κόρνες των αυτοκινήτων ως μια μικρή εκδήλωση της ευγνωμοσύνης τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι συχνά το πλοίο προσεγγίζει μόνο και μόνο για να παραδώσει και να παραλάβει την αλληλογραφία κάτι που πραγματικά συγκινεί. Τα πληρώματα αγνοούν ακραία καιρικά φαινόμενα κάτι που το αποδεικνύουν και βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο για να μην απογοητεύσουν τους κατοίκους των νησιών αλλά ταυτόχρονα δε θέτουν σε κίνδυνο και την ασφάλεια των ταξιδιωτών.

Ωστόσο η παράδοση της χώρας μας στη ναυτιλία κλονίζεται πλέον επηρεασμένη από την οικονομική κρίση. Παρατηρείται έντονα το φαινόμενο της μείωσης των δρομολογίων, ενώ οι μισθοί των ναυτικών έχουν μειωθεί. Το βαπόρι που <<έκατσε>> στον πυθμένα του λιμανιού και γλίτωσε την τελευταία στιγμή τη βύθιση είναι ένα από τα πλοία που έχουν παροπλιστεί τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής συγκυρίας. Δε με ενδιαφέρει προσωπικά να ρίξω ευθύνες σε κανέναν. Με ενδιαφέρει ο Έλληνας ναυτικός που πλήττεται συνεχώς και ο νησιώτης που ζει με το φόβο της απομόνωσης. Η εικόνα των πλοίων που ρημάζουν παρατημένα κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στην πολιτεία.

Συνεπώς κρίνεται απαραίτητη η στήριξη της ναυτιλίας που αποτελεί κινητήριο μοχλό της εθνικής οικονομίας για να μην καταλήξει να μοιάζει με μισοβυθισμένο βαπόρι. Όμως την ίδια στιγμή απαιτείται μια πιο ρεαλιστική αξιοποίηση των πλοίων ,ώστε αυτά να μη φτάνουν στα <<όριά τους>> και τελικά να καθίσταται αμφίβολη η αξιοπλοΐα τους, ενώ κρίνεται απαραίτητο να σταματούν τα δρομολόγια μετά από την παρέλευση ενός συγκεκριμένου διαστήματος.

 *ευχαριστώ τον φίλο μου τον Γιώργο για την εικόνα,                                                                                                             

   Του Σάββα Μ.