ΔΕΣ ΜΕ...

<<Έχουμε σκλαβώσει τα υπόλοιπα ζωντανά δημιουργήματα και συμπεριφερόμαστε στους μακρινούς μας συγγενείς σε πούπουλα και φτερά τόσο άσχημα, που αναμφίβολα, αν μπορούσαν να δημιουργήσουν δική τους θρησκεία, θα έβαζαν τον άνθρωπο στο ρόλο του διαβόλου.>>
Ουίλιαμ Ραλφ Ίνγκε «Outspoken Essays» 1922
 

Ξύπνησα αργά και σήμερα. Όλο το βράδυ πάλι δε μπορούσα να κοιμηθώ. Δεν ξέρω αν φταίω εγώ , αν εγώ υστερώ συναισθηματικής αντοχής , αλλά το μάτι μου δεν κλείνει όταν περνούν σκέψεις από το μυαλό μου.
Ειδικά όταν έρχεται η ώρα της κατηγορίας εκείνων που σχετίζονται με τη συμπόνια και την ευσπλαχνία . Την αγάπη και την ανιδιοτέλεια . Μόνο εγώ νιώθω πως στον κόσμο μας κάτι δε πάει καλά ; Μόνο εγώ δε μπορώ να κοιμηθώ ; Εσύ καθώς κυλιέσαι στα ζεστά σου και καθαρά σεντόνια δεν το νιώθεις ; Τον πόνο και τη θλίψη που συνάντησες το μεσημέρι γυρνώντας από τη δουλειά ; Τα μάτια εκείνων των πλασμάτων , ανθρώπων και μη που διαπέρασαν την οπτική σου ίνα και αποτυπώθηκαν φωτογραφικά στον εγκέφαλο σου ;  Ίσως και όχι , ίσως γιατί ήταν κάτι που δεν είχε σχέση με την δουλειά ΣΟΥ , με τα λεφτά ΣΟΥ ,  με τη ΚΑΡΔΙΑ σου ....Έχουμε αφήσει τη ζωή να περνάει χωρίς να παίρνουμε μέρος εμείς..αυτή περνάει φεύγει και παίρνει μαζί της κάθε ίχνος ανθρωπιάς που μπορεί να μας είχε απομείνει. Ο χείμαρρος της << κρίσης >> , την οποία επιτρέψτε μου εγώ δεν θα την ονομάσω οικονομική αλλά συναισθηματική , έχει καταστρέψει τα πάντα στο πέρασμα της.

Θα μπορούσες και εσύ όπως και εγώ να αναλύουμε αυτό το θέμα για πάντα. Και μέσα στην δυσωδία του κοινωνικού αυτού οχετού θα περιγράφαμε για ώρες τα προβλήματα των ομάδων που μπορεί να υποφέρουν. Θα ήθελα πολύ να γίνει αυτό , μα δε θα το κάνω. Θα σταθώ μόνο σε εκείνες τις ομάδες που δεν μπορούν να βοηθηθούν μόνες τους χωρίς τη δική μας φροντίδα . Θα επικεντρωθώ στην κοινωνική ομάδα - (και όποιος πιστεύει ότι δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν ως μια από αυτές είναι γελασμένος) - των αδέσποτων ζώων. Ναι εκείνα τα ανυπεράσπιστα μικρά ή μεγάλα πλασματάκια που κλότσησες εχτές γιατί ζήτησαν από το σουβλάκι σου , εκείνα που έδιωξες από το σπίτι γιατί έκαναν φασαρία , εκείνα που βλέπεις καθημερινά σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης να είναι κακοποιημένα , βασανισμένα , πονεμένα , νεκρά και θλιμμένα. Αυτή η μοναξιά και αυτός ο πόνος δεν έχει λύτρωση ,  εάν ΕΣΥ δεν ανοίξεις την αγκαλιά σου . Εάν δεν έχεις τη δυνατότητα να καταλάβεις πως το να σώνεις μια ζωή είναι πάνω από τα << φράγκα >> και την έξοδο σου το Σαββατοκύριακο σε πολυσύχναστα μέρη της Αθήνας , λυπάμαι αλλά δεν υπάρχει σωτηρία για σένα. Και ξέρεις η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα...Είναι το καλύτερο ταξίδι που μπορείς να κάνεις στη ζωή σου!

Έρχονται Χριστούγεννα και δεν αρμόζει να γίνω πολύ στρυφνή , αλλά επειδή ακριβώς έρχονται , ξύπνα , σταμάτα να ζεις στο ψέμα του ίντερνετ και βγες στην αλήθεια της ζωής, βοήθα ένα αδέσποτο με όποιον τρόπο μπορείς , δώστου μια αγκαλιά και μείνε μαζί του μια ζωή, μέχρι να κάνει και αυτό τον κύκλο της ζωής του όπως του αρμόζει , με αγάπη και αξιοπρέπεια! Άλλωστε δεν μένουν για πολύ κοντά μας. Κάποιος αποφάσισε πως πρέπει να μένουν λίγο , αφού μάλλον είναι πολύ καλά για τον δικό μας κόσμο. Απευθύνσου λοιπόν, σε ένα φιλοζωικό σωματείο και δώσε τη χαρά που πρέπει. Μην αναζητείς τη ράτσα, μα τη ψυχή , το βλέμμα που μέσα σου θα κοιτάξει μια φορά μα για πάντα θα μείνει. Θα δεις τότε πως η ζωή σου όλη θα αλλάξει , η ζωή του παιδιού σου , ο εαυτός σου. Δες το σαν μια ευκαιρία αυτοβελτίωσης! Υιοθέτησε ένα αδέσποτο. Δώσε τη χαρά και διάδωσε την! 'Να όπως το έκανα και εγώ και δεν το μετάνιωσα ποτέ!

Υ.Γ: Καλά Χριστούγεννα με αγάπη , υγεία , ευτυχία  και με ένα αληθινό χνουδωτό μουσουδάκι στην αγκαλιά !

     

                                                                                                                 Βασιλική Μάνδρου Ν.