Πόσες φορές παρομοιάζουμε τις ζωές μας με σκηνοθετικά σενάρια ή πόσες φορές ταυτιζόμαστε με τους πρωταγωνιστές και τις πρωταγωνίστριες μιας ταινίας; Από την μία έτσι καταλαβαίνουμε το βαθύτερο νόημα της ταινίας, από την άλλη όμως φτιάχνουμε πλασματικές πραγματικότητες και περιμένουμε να γίνει η ζωή μας Hollywood. Τραγικοποιούμε πολλές καταστάσεις και παράλληλα πλάθουμε όνειρα, τόσο ουτοπικά.
Το τραγικότερο όμως, είναι ότι κατά βάθος ξέρουμε πως αυτά δεν συμβαίνουν, και αν συμβούν δεν θα κρατούν για πάντα. Μην ξεχνάμε, ότι σχεδόν κάθε ιστορία τελειώνει με ένα happy end, κανείς όμως δεν ξέρει τι συμβαίνει μετά από αυτό.
Και άντε τους σεναριογράφους μπορώ να τους δικαιολογήσω, δεν θέλουν να αποδώσουν ένα στενάχωρο τέλος, οι ταινίες άλλωστε χρησιμεύουν για ψυχαγωγία. Εμείς όμως, γιατί πέφτουμε στο τρυπάκι τους;
Ας δούμε μερικές διαφορές μεταξύ ταινίας και πραγματικότητας στο πλαίσιο των σχέσεων:
- α' φιλί
- α' ραντεβού
- sex
(movie-reality)
- μετά από καβγά
(movie-reality)
- χωρισμός
(movie-reality)
Και αφού πήραμε μια ιδέα, ας πούμε ότι σίγουρα σε καμία περίπτωση δεν εξελίσσονται πάντοτε έτσι τα πράγματα, τις περισσότερες όμως έτσι καταλήγουν.
Οι άνθρωποι στην πραγματικότητα δύσκολα συγχωρούν, προτιμούν τον εγωισμό τους για παρέα. Υπάρχουν όμως και, οι περιπτώσεις που αν δεν διώξεις κάποιον από την ζωή σου θίγεται η αξιοπρέπεια σου.
Η ζωή σίγουρα δεν είναι ταινία, και χρέος καθενός από εμάς είναι να προσέχει τον εαυτό του, και να διεκδικεί όσα τον κάνουν ευτυχισμένο.
Έτσι, μπορεί και να καταφέρει να ομορφύνει την σκληρή του πραγματικότητα με αληθινό έρωτα, ο οποίος δεν λογαριάζει εγωισμούς.
Ctefanie Kour
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου