Συγγνώμη ..

Και μια μέρα ξυπνάς και δεν είσαι πια παιδί. Όλοι σου ζητάνε κάτι .Κάτι να κάνεις για τον εαυτό σου, να χάσεις ή να κερδίσεις με γνώμονα πάντα το δικό σου καλό . ''Θα είμαι δίπλα σου , δεν έχει σημασία που δεν είσαι πια παιδί εγώ θα είμαι εδώ για σένα και θα σε στηρίζω ''είναι τα λόγια

που ακούς απο ανθρώπους που σ'αγαπάνε , ( ή τουλάχιστον έτσι πρέπει να κάνουν ) .Ξέρεις όμως πως κάποια στοιχεία απο αυτά τα λόγια δεν είναι αληθή . Ξέρεις πως στη δική σου τη ζωή πρέπει να παλέυεις μόνος σου για να απαιτήσεις τα κεκτημένα σου .Είτε είναι θεωρητικά κεκτημένα σου είτε πρακτικά . Αν εσύ δεν έχεις την δύναμη να επιβιώσεις μέσα στην κοινωνική αυτή ζούγκλα , τότε έχεις χάσει απο χέρι .

Το άσχημο όμως της υπόθεσης δεν είναι αυτό .Το άσχημο , το χυδαίο θα τολμούσα να αναφέρω, είναι πως ενώ εσύ έχεις την όρεξη , τον χρόνο και τη ζωντάνια να δώσεις όλη σου τη ψυχή για να τα καταφέρεις , κάποιοι δεν σε αφήνουν στην ίδια σου τη χώρα .Και αυτοί οι κάποιοι δεν είναι οι άνθρωποι σου – μήπως όμως είναι και αυτοί ? - Είναι κυρίως εκείνοι που έχουν υπολογίσει τα πάντα

για σένα, τα πάντα για τη ζωή σου και τη ζωή των παιδιών των παιδιών σου . Εκείνοι που κατασκεύασαν κάθε είδους κατεστημένο και σου επιβάλλουν να ζείς όπως εκείνοι επιθυμούν . Απο το πως θα κοιμηθείς το βράδυ μέχρι το τι δουλειά θα κάνεις ( αν καταφέρεις να τη βρέις και αυτή ) .Να θες να ζήσεις και να μη μπορείς! Να θες να εργαστείς και να μη μπορείς! Να σπουδάζεις για να έχεις ακόμα μια απόδειξη θεωρητικής προσπάθειας σε ένα χαρτί , δίπλα απο τα διακοσμητικά που στολίζουν το σαλόνι των γονιών σου! ''Το παιδί μου σπούδασε , είναι επιστήμονας , κοιτάξτε! '' .Ναι κοιτάξτε .Δείτε όλοι πως οι κόποι χρόνων απο τη ζωή σου , πετιούνται εν μια νυχτί στα σκουπίδια της κοινωνικής σαπίλας! Όσοι έχουν μάθει να παλεύουν καταλαβαίνουν τι εννοώ . Καταλαβαίνουν τι είναι ενώ έχεις προσπαθήσει για τόσα πολλά να βρίσκεσαι στο μηδέν . Θυμώνω , θυμώνουμε...Δεν αρκεί και δεν αξίζει σε κανέναν να ακυρώνεται η προσπάθεια του εξαιτίας ενός σάπιου συστήματος .

Ελλάδα μου σε αγαπώ, είσαι μια υπέροχη, πανέμορφη και πολύ πλόυσια χώρα και όχι μόνο σε ύλη , αλλά και σε ανθρώπους , σε συναισθήματα , όμως λυπάμαι . Λυπάμαι που σε κάνανε έτσι , που δε μπορώ να συμβιώσω μαζί σου και να τα καταφέρω δίπλα σου . Συγγνώμη που σε πονώ γιατί πονέσαν εμένα οι '' αρχηγοί '' σου και έτσι τώρα εγώ δε μπορώ να σου δώσω πίσω σε πράξη όλα αυτά που τόσα χρόνια μάθαινα κοντά σου ...Τρώει τα παιδιά της ; Όχι , όχι η ίδια...Σαγαπώ μα αποχωρώ, συγγνώμη ...!

                                                                                                                             Βασιλική Μάνδρου Ν.