Γιατί τόσο μίσος;

Ήθελα από καιρό να γράψω κάτι για το μίσος,να προσπαθήσω να καταλάβω από που 
πηγάζει; 
Δεν θέλω ούτε να γράψω πολλά,ούτε να κουράσω με περιττές λεπτομέρειες,αν και 

το άρθρο θα έχει και συνέχεια,ήθελα απλά να καταγράψω κάποιες σκέψεις  

που περνάνε από το μυαλό,σήμερα βρισκόμαστε σε μια εποχή που το μίσος  

κερδίζει επικίνδυνα έδαφος,τι ευθύνεται; είναι η κρίση; είναι η συμπεριφορά του μέσου

Έλληνα; κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι συνδυασμός και των δυο. 

Απλά η κρίσή όξυνε το φαινόμενο αυτό κ απογύμνωσε την κοινωνία,το ότι η Χρύση αυγή 

παίρνει τα τελευταία χρόνια τόσο μεγάλο ποσοστό και είναι σταθερά τρίτο κόμμα δεν είναι 

τυχαίο,παραδείγματα μπορούν να δοθούν πάρα πολλά ακόμη κ από το πρόσφατο 

παρελθόν,μάλλον ο κόσμος είναι γεμάτος καλλιγούλες μιας και ο ίδιος έλεγε Oderint, dum metuant. δηλαδή ας με μισούν, αρκεί να με φοβούνται. 

Επίσης ένα σημαντικό ζήτημα είναι ότι υπάρχει μεγάλο ποσοστό ανθρώπων χωρίς παιδεία,που μάθανε να μισούνε αντί να αγαπάνε,μίσος για οτιδήποτε διαφορετικό αλλά και

μίσος για οτιδήποτε καλύτερο,εδώ όμως χρειάζεται και μια διευκρίνηση επειδή παίρνεις 

ένα πτυχίο δεν γίνεσαι ξαφνικά άνθρωπος.Στην Ελλάδα έχει ταυτιστεί το πτυχίο με την μόρφωση.Η ελληνική κοινωνία έχει ακομη πολλά βήματά να κάνει,σήμερα βέβαια το πρόβλημα είναι ότι δεν φαίνεται να προσπαθεί να περπατήσει καν! 

Εδώ χρειάζεται να αναφέρω την άποψη του Albert Camus που έλεγε ότι 
«Μια από τις χειρότερες αιτίες εχθρότητας είναι η λύσσα και η ποταπή επιθυμία να δεις να υποκύπτει, αυτός που τολμάει να αντιστέκεται σε αυτό που σε συνθλίβει.» 
Αυτό είναι κάτι που πραγματικά βλέπεις καθημερινά ανθρώπους να μισούνε κάποιον που

κατάφερε να κάνει αυτό που οι ίδιοι προσπάθησαν και δεν καταφέρανε.

Το θέμα είναι εμείς που ζούμε σήμερα μπορούμε να αλλάξουμε κάτι; 
Μήπως το εισιτήριο χωρίς επιστροφή για το εξωτερικό είναι η μόνη ρεαλιστική λύση σήμερα;

(έπεται και συνέχεια)

Piero