Τί γίνεται όταν λυγίζεις;

Τι γίνεται όταν τελικά λυγίζεις; Χρειάζεσαι ένα στήριγμα δίπλα σου; Χρειαζόμαστε στηρίγματα οι άνθρωποι ή μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε όλα μόνοι μας; Μήπως κι εσύ γίνεσαι από υποχρέωση ή επειδή όντως θέλεις; Ξέρουμε πραγματικά να εκτιμάμε όσα μας προσφέρουν οι άλλοι; Κι αν δεν είναι αληθινά όσα μας προσφέρουν; Αν γινόμαστε παιχνίδια των άλλων, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε;

Ακούσαμε όλοι μας πολλά παραμύθια όταν ήμασταν παιδιά. Σε κάποιους αρέσουν ακόμη να τα ακούν και σε άλλους να τα δημιουργούν, να τα αναπαράγουν και να τα εμπλουτίζουν. Όσο όμως μεγαλώνεις αυτά μετονομάζονται σε ψέματα και προδοσία, και αντί να γαληνεύουν την καληνύχτα μας, τελικά την στοιχειώνουν. Ωστόσο κάποια από αυτά είναι τόσο καλοδουλεμένα που μπορεί να κρατήσουν και χρόνια.

Είναι πιο έξυπνος αυτός που τα αντιλαμβάνεται ή αυτός που καταφέρνει να μην τον αντιληφθούν; Και καταλήγεις, εσύ, που οι άλλοι σε λέγαν δυνατό, να απογοητεύεσαι και να λυγίζεις. Παλεύεις να σταθείς μπροστά σε ένα ψέμα γεμάτο από συναισθήματα δικά σου και πολεμάς εναντίον τους. Ξεκινάς να βάζεις όρια στον εαυτό σου, που κατά βάθος τον θέλεις ελεύθερο. Κλείνεσαι, νομίζεις ότι προστατεύεσαι και ορκίζεσαι πως θα είσαι πιο προσεκτικός.

Κρατάς όσα νιώθεις για σένα. Φοβάσαι να μιλήσεις, φοβάσαι να σκεφτείς, φοβάσαι να νιώσεις. Και τότε χωρίς να το καταλάβεις, έχεις χάσει. Ενώ, μπορείς να αντιμετωπίσεις με όποιον τρόπο μπορείς όσα σου συμβαίνουν και να κερδίσεις. Κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Έτσι, μαθαίνεις να πατάς ακόμα πιο δυνατά στα πόδια σου και να μην χάσεις τον εαυτό σου. Μαθαίνεις να ξεχωρίζεις ποιοι αξίζουν και ποιοι όχι. Γιατί και μόνοι μας δεν γίνεται, κι ας το λέμε πάνω στα νεύρα μας.  

Δεν μπορώ να σου εγγυηθώ ότι δεν θα ξανά λυγίσεις. Ότι δεν θα ξανά χρειαστείς κανέναν στο πλευρό σου.

Μπορώ όμως να σε διαβεβαιώσω ότι το καλύτερο στήριγμα σου θα το έχεις μέσα σου και θα μπορείς να το χρησιμοποιήσεις ανά πάσα ώρα και στιγμή. 

Θα είναι ο εαυτός σου!

Ctefanie Kour