Οι νέοι μπροστά

Το κείμενο αυτό δε σχολιάζει καμία πολιτική εξέλιξη ούτε τίθεται υπερ ή κατά του συγκεκριμένου νομοσχεδίου που αναφέρεται. Οι απόψεις που καταγράφονται είναι αποκλειστικά του γράφοντος.

Η ψήφιση του σχεδίου «Κλεισθένης» με το οποίο επέρχονται αλλαγές στην τοπική αυτοδιοίκηση ώθησε αρκετούς, αλλά και φιλόδοξους υποψήφιους να ξεκινήσουν αγώνα για την κατάρτιση των συνδυασμών.  Το πρόγραμμα αυτό που φαίνεται να προωθεί αλλαγές στον τρόπο διοίκησης, κυρίως με την εφαρμογή της απλής αναλογικής, κρίνεται είτε θετικά είτε αρνητικά από την κοινή γνώμη αλλά και από γνώστες των τεκταινομένων στην τοπική αυτοδιοίκηση. Παρόλα αυτά το ερώτημα που επανήλθε στο προσκήνιο είναι κατά πόσο το σχέδιο αυτό θα αλλάξει ουσιαστικά κάτι και αν η μεταρρύθμιση αυτή θα επαναφέρει το ενδιαφέρον των νέων για τα κοινά έστω σε ό,τι αφορά στον πρώτο και δεύτερο βαθμό αυτοδιοίκησης.

Ο προεκλογικός αγώνας σε πολλές περιοχές έχει ξεκινήσει έστω και άτυπα και οι επιδιώξεις συνεργασιών ή η συνεννόηση δυνάμεων απασχολεί πολλούς ενδιαφερόμενους υποψήφιους. Μένει λοιπόν να φανεί αν το προωθούμενο μοντέλο διοίκησης θα αλλάξει κάτι ουσιαστικά και θα ανανεώσει το ενδιαφέρον των πολιτών για τα κοινά ή θα εφαρμοστεί από τα ίδια «δοκιμασμένα» κατά βάση πρόσωπα που χαρακτηρίζονται από πολλούς ως επαγγελματίες πολιτικοί. Μέχρι τώρα προσπάθειες που έγιναν από νεαρά και φιλόδοξα άτομα να εμπλακούν στα κοινά κατέληξαν σε πολλές περιπτώσεις στο κενό, αφού δεν είχαν την κατάλληλη εμπειρία και στήριξη και δεν μπόρεσαν να «διεισδύσουν» με τις ιδέες τους στο εκλογικό σώμα. Παρατηρείται συνεπώς το φαινόμενο να εκλέγονται άτομα που ενώ δέχονται κριτική καταφέρνουν να πείσουν ξανά τους πολίτες ώστε να συγκροτούν ή να συμμετέχουν σε συνδυασμούς που αποσπούν σημαντικά ποσοστά στις εκλογικές αναμετρήσεις. Πώς λοιπόν οι νέοι μπορούν να πειστούν για συμμετοχή στα κοινά και να διεκδικήσουν τις πιθανότητες που τους αναλογούν για εκλογή;

Είναι πλέον κοινά αποδεκτό πως οι νέες ιδέες, όταν εκφράζονται από νέα και συνάμα φιλόδοξα άτομα χρειάζονται όχι μόνο στην αυτοδιοίκηση αλλά και σε κάθε μορφή διοίκησης. Καινοτόμες ιδέες και ρηξικέλευθες προτάσεις χρειάζονται πιο πολύ από ποτέ, αφού οι δοκιμασμένες συνταγές φαίνονται συχνά να μην έχουν τα πλέον  επιθυμητά αποτελέσματα. Δεν είναι σίγουρο κατά πόσο μια ποσόστωση στους συνδυασμούς για συμμετοχή ατόμων από μια ηλικία και κάτω θα μπορούσε να βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό όμως που συνιστά επιτακτική ανάγκη είναι να δοθεί κίνητρο για μαζική συμμετοχή των νέων στα κοινά. Αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ακόμα και παροχή αμοιβής σε νέους που θα εκλέγονταν στα συμβούλια και δεν έχουν άλλη πηγή εσόδων καθώς  η ανεργία δεν έχει περιoριστεί σημαντικά.  Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα, πώς κάποιος να συμμετέχει στα κοινά όταν δεν μπορεί καν να βρει δουλειά και να εργαστεί; Οι νέοι μπολιάζονται με την αξία της συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων από σχετικά μικρή ηλικία με τη συμμετοχή σε σώματα όπως τα πενταμελή και δεκαπενταμελή συμβούλια αλλά και τους φοιτητικούς και άλλους συλλόγους. Αυτό που μένει  είναι να πεισθούν να ασχοληθούν και με την τοπική αυτοδιοίκηση. Για να βρει όμως αυτό το αίτημα πρόσφορο έδαφος πρέπει προσπάθειες γίνουν  και από τους πολίτες και να μην αντιμετωπίζονται οι νέοι ως αιθεροβάμονες και ονειροπόλοι.

Οι νέοι άνθρωποι είναι ρηξικέλευθοι και μπορούν να διεκδικήσουν. Αξίζουν άλλωστε και οφείλουν στον εαυτό τους καλύτερο αύριο με την πρωτοπορία και το όραμά τους. Δεν προσπαθεί  κανείς να πείσει. Η δύναμη της αυτοπεποίθησης  καθώς και αυτή της συλλογικής προσπάθειας θα τους εντάξει ενεργά στα κοινά της πολιτείας.

Σάββας Μ.