Το φοιτητικό το σπίτι

Νομίζεις και θεωρητικά είναι η αρχή της ενηλικίωσης σου, έχοντας όμως τις περισσότερες φορές πίσω από εσένα τους γονείς σου. Επιτέλους σκέφτεσαι θα φύγω από το πατρικό μου, θα ξυπνάω και θα κοιμάμαι ότι ώρα θέλω, θα κάνω εγώ κουμάντο στην ζωή μου, «θα βγαίνω θα πίνω και λόγο δεν θα δίνω», όπως λέει και το άσμα.

Ενώ λοιπόν, τελείωσες με τις πανελλαδικές και έχουν βγει τα αποτελέσματα, αρχίζεις να σκέφτεσαι πως θα είναι το σπίτι σου, πως θα το φτιάξεις, τα πάρτι που θα κάνεις, τα γκομενάκια που θα «φιλοξενείς» και άλλα τέτοια ωραία ευχάριστα πράγματα. Ο πρώτος καιρός είναι λιγάκι δύσκολος μέχρι να κάνεις παρέες, να εγκλιματιστείς στην καινούρια πόλη και την νυχτερινή ζωή της.

Και μέχρι να το καταλάβεις κοιτάς τριγύρω, και βλέπεις το σπίτι σου είναι γεμάτο από φίλους ή αν όχι, με τα πράγματα τους ή ακόμη χειρότερα κάποιες φορές είναι μόνο αυτοί μέσα σε αυτό και εσύ την βγάζεις σε κάποιο καφέ, μπαρ, παγκάκι μέχρι εκείνοι να «κάνουν κατάσταση». Και ξεκινούν τα πάρτι και οι μαζώξεις, με το αλκοόλ πάντοτε κύριο πρωταγωνιστή άλλοτε μέχρι το πρωί και άλλοτε να έχουν διακοπεί, επειδή ο «ξενέρωτος» γείτονας κάλεσε και την αστυνομία στο πάρτι σου, αλλά εσύ προφανώς και δεν έχεις πρόβλημα, γιατί όλοι οι καλοί χωράνε.

Το καλύτερο είναι βέβαια όταν αποφασίζετε με τους φίλους σου να βρεθείτε για να ανταλλάξετε σημειώσεις ή να διαβάσετε (χαχα!). Προφανώς και αυτό δεν έγινε ποτέ, εκτός από το βράδυ πριν την εξέταση. Η προετοιμασία ξεκινάει το απόγευμα με κάποιον καφέ, έπειτα συνεχίζει με τα delivery να παίρνουν φωτιά, και το διάβασμα διαρκεί τις τελευταίες 3 ώρες, όπου προφανώς και καλύπτετε μόνο τα sos ή κάποια από αυτά.

Όλα αυτά είναι που θυμάσαι όταν έρθει η ώρα να το αδειάσεις και να γυρίσεις πάλι στο πατρικό. Ένας κύκλος της ζωής σου τελειώνει και προετοιμάζεσαι ψυχολογικά, να αντιμετωπίσεις τον μεγάλο δράκο που λέγεται εργασία. Παρόλα αυτά όμως, είναι όλα αυτά που πάντα θα θυμάσαι, θα τα νοσταλγείς και θα ήθελες να ξαναζήσεις.

Ctefanie Kour