Η αξία του να κάνεις αυτό που σου αρέσει!

«Που πας να γίνεις δημοσιογράφος ρε κακόμοιρε;» Αυτή είναι μία ερώτηση η οποία ειπώθηκε από πολλά στόματα με αποδέκτη εμένα περίπου πέντε χρόνια πριν, όταν ελήφθη η οριστική μου απόφαση να ασχοληθώ με τη δημοσιογραφία.

Είναι μία ερώτηση την οποία σίγουρα έχουν ακούσει πολλοί νέοι, ειδικά στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια, από συγγενείς και φίλους. Ο κόσμος, εν μέρει, άδικο δεν έχει. Κοιτάζοντας καθαρά από οικονομικής άποψης το θέμα, το να μπεις σε έναν χώρο σαν αυτόν της ελληνικής δημοσιογραφίας εν έτει 2017, μοιάζει με αυτοκτονία όντως. Έχω δει αμέτρητες φορές λίστες από έρευνες για τα επαγγέλματα που έχουν «χτυπηθεί» περισσότερο από την κρίση στην Ελλάδα και δεν θυμάμαι ούτε μία που να μην είχε το επάγγελμα που αγαπώ στην κορυφή.

Αυτό που παρέλειψαν βέβαια στο όλο τους σκεπτικό οι άνθρωποι εκείνοι που… έτρεξαν να με προειδοποιήσουν για το «μεγάλο λάθος» που πάω να κάνω στη ζωή μου, είναι εκείνη η βαρύτατη λέξη «αγάπη» που χρησιμοποίησα παραπάνω...

Είναι λυπηρό το γεγονός πως πολλοί γονείς ωθούν τα παιδιά τους προς επιλογή επαγγελματικής αποκατάστασης που οι ίδιοι θέλουν, καθώς αυτό θεωρούν καλύτερο για τον γιο ή την κόρη τους. Ως αποτέλεσμα αυτού, ένας νέος που αγαπά την δημοσιογραφία για παράδειγμα, καταλήγει να σπουδάζει σε μία στρατιωτική σχολή, γιατί αυτό θέλουν οι οικείοι του και αυτό θα του εξασφαλίσει εύκολο και σταθερό εισόδημα στο μέλλον.

Η νέα γενιά δυστυχώς κινδυνεύει να γίνει μια φωτοτυπία της προηγούμενης, αυτής των γονιών μας, με τις ευλογίες των ίδιων φυσικά. Σχεδόν με απόλυτη σιγουριά μπορώ να πω πλέον, πως αυτό είναι ένα τέλμα στο οποίο έχουμε ήδη περιέλθει και είναι πολύ δύσκολο να υπάρξει γυρισμός!

Κυριάκος Μελλίδης