" ... γὰρ τὴν ψυχὴν τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἀθάνατον "

Το βλέμμα «περνά» από όλα τ αντικείμενα μπροστά του και μένει στην λευκή πετσέτα. Αχ αυτή η πετσέτα γιατί βρίσκεται ακόμα εκεί; Όλα θα χαθούν μα αυτή θα μείνει εκεί. Ο φίλος θα έχει φύγει, η ομορφιά θα έχει φύγει, η ζωή... Η ζωή θα έχει φύγει. Ποτέ του δε μπόρεσε να καταλάβει γιατί τα αντικείμενα να μένουν εκεί και να στοιχειώνουν, ενώ οι άνθρωποι να τον αφήνουν.

Έσπαγε το κεφάλι του να αντιληφθεί το λόγο και να βρει τον υπαίτιο για όλα αυτά. Τον φταίχτη που έφτιαξε τον ίδιο, το κόσμο, τα αντικείμενα, τις ιδέες, τις σκέψεις. Είναι κάποιος θεός; Είναι η δημιουργία των πάντων αποτέλεσμα μιας έκρηξης; Τί υπήρχε πριν, τι υπάρχει τώρα και τι θα υπάρξει μετά;Μέσα σε όλη αυτή την τρέλα, σε αυτή την δύνη βρήκε μια λύση:

- Ε ψιτ εσύ εκεί... γιατί έχεις για χρώμα το λευκό και γιατί είσαι ακόμα εδώ;

-Είμαι εδώ γιατί οι όμοιοι σου με έφτιαξαν ώστε να σε εξυπηρετώ.

- Γιατί όμως δεν χάνεσαι ποτέ και δεν θα χαθείς ποτέ; Και εσύ και όλα τα άλλα

αντικείμενα γύρω μου;

- Τα αντικείμενα είναι που χάνονται.
- Μα, τι λες; Εγώ θα χαθώ όλα θα χαθούν και εσύ ακόμα θα στέκεσαι εκεί.

-Τελικά είσαι πραγματικά τρελός.

-Επειδή μιλάω μαζί σου; Επειδή σε ακούω;

-ΧΑ ΧΑ μα φυσικά και όχι.

- Τότε; Τότε γιατί;

-Γιατί αυτό που ποτέ δε θα χαθεί δεν είμαι εγώ, δεν είναι αυτό που μπορείς να δεις με τα

μάτια σου. Αυτό που δε θα χαθεί ποτέ είσαι εσύ.

- Μα ποια είναι η διαφορά μας;

- Η ψυχή. Εσύ έχεις, εγώ όχι. Ο,τι <<μένει>> είναι αυτό. Γιατί αυτό είναι ενέργεια και η

ενέργεια δεν χάνεται ποτέ. Κάνεις λάθος ,λοιπόν, πως τα έχεις χάσει όλα, πως έχασες την

ελπίδα σου , την αγάπη σου και πως και εσύ θα χαθείς. Όλα μαζί σου είναι. 

Ό,τι θέλησες και δεν θέλησες, ο,τι συμπόνεσες και ο,τι στήριξες, ό,τι μίσησες και ό,τι

αγάπησες είναι εδώ, μαζί σου και δεν θα χαθεί ποτέ. Έτσι, λοιπόν ούτε και εσύ θα«σβήσεις» ποτέ, γιατί είσαι όλα τα παραπάνω μαζί. Αυτό που έχεις εσύ, με όλα τα

βάσανα και όλες τις δοκιμασίες ενδυναμώνεται. Ο πόνος σου για αυτά που νομίζεις ο,τι

χάνονται εξελίσσει το όπλο σου αυτό. Εγώ είμαι μια δυνατότητα ύπαρξης ενώ εσύ η ίδια

η ύπαρξη και κάτι που δίνει τη ζωή όπως η ψυχή, δεν μπορεί κάποτε να χάσει αυτήν

την ιδιότητα.

Μη λυπάσαι λοιπόν γιατί εσύ είσαι καλύτερος από εμένα..

 Μη με ρωτήσεις ποτέ ξανά

τίποτα και μην με ακούς άλλο. 

Ο,τι ήταν να πω το είπα, είναι στο χέρι σου τώρα

να καταλάβεις.

Πήρε την λευκή πετσέτα, της έβαλε φωτιά και ενώ την χάζευε, κατάλαβε πως η ύλη καίγεται και διαλύεται, ο,τι όμως αυτός αγάπησε, ότι έχει μέσα του, ότι είναι ο ίδιος , δε θα εξαφανιστεί ποτέ.

Γιατί ψυχή του δε θα σβήσει ποτέ. Η ψυχή «των» δε θα σβήσει ποτέ. 

Η ψυχή σου δε θα σβήσει ποτέ. 

Μη φοβάσαι!!! 

Εσύ θα μείνεις για πάντα ...

Βασιλική Μάνδρου Ν.