"Πλαστικές" Αξίες

Σε μια κοινωνία μίζερη,χαοτική που πλαισιώνεται από ανθρώπους με έλλειψη αξιών και προσωπικότητας με οδηγεί στη σκέψη για το τι έχει οδηγήσει στον αφανισμό τη αυθεντικότητας και του πρωτοτυπισμού.Ίσως να είναι και η γενεσιουργός αιτία των διαφόρων κρίσεων που μαστίζουν καθημερινά τους ανθρώπους και η αφετηρία τους βρίσκεται πολλά χρόνια πισω,όμως τώρα άρχισαν να φανερώνονται και να αντιλαμβάνονται απο τον κάθε πολίτη.

Άνθρωποι όμοιοι,άνθρωποι απομιμήσεις,άνθρωποι ματαιόδοξοι,άνθρωποι ηλίθιοι αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού,όπου είναι τόσο εύκολο να χειραγωγηθούν και να μαζοποιηθούν με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ελπίδα για πνευματική ανάπτυξη παρά μόνο ένας φαύλος κύκλος υλιστικών πόθων.

Πλέον ο καθένας είναι έτοιμος να καταστρέψει χωρίς ουσιαστικά να τον νοιάζει ένα απο τα σημαντικότερα πράγματα που μπορεί κάποιος να κατέχει στην ζωή του,τους δεσμούς με τους ανθρώπους που μπορούν να τον συντροφέυσουν για μια ζωή και είτε αυτοί λέγονται φίλοι είτε οικογένεια.Είτε για ένα σεξουαλικό τερτίπι είτε για οποιαδήποτε άλλη ''ρουφιανιά'' που θα συμβάλλει άμβλυνση της αυτοεκτίμησής μας,πάντα βέβαια με βάση των στερεοτύπων που κυριαρχούν στην σημερινή κοινωνία είμαστε έτοιμοι να βλάψουμε τους ανθρώπους Μας.

ΑΥΤΟΥΣ τους ανθρώπους που θα έβαζαν το χέρι τους στη φωτιά για εμάς και αυτούς βέβαια που μετριούνται στο ένα χέρι γιατί με όλους τους άλλους οι σχέσεις ειναι τόσο επιφανειακές και εύθραυστες όπου η ύπαρξή τους διακυβεύεται καθημερινά.Βέβαια όλα αυτά δεν ενδιαφέρουν κανέναν σήμερα,όλοι ενδιαφερόμαστε για το αν ο Τάκης απο το χωριό έχει καλύτερο μαλλί απο εμένα,αν ο κώλος μου ειναι πιο μικρός απο της Ρούλας και για το αν η φωτογραφία μου στο facebook πήρε πάνω απο 100 likes.

Οφείλω να ομολογήσω ότι και εγω αποτελώ ένα απο τα θύματα των σύχγρονων ψεύτικων αξιών που διακατέχουν τη σύγχρονη γενειά,αλλά είναι στο χέρι μου όπως και όλων να διαφοροποιηθώ και να είμαι αυθεντικός στο ότι κανω και στο ότι πρεσβεύω.

Υ.Γ:Γιατί αυτό που τελικά θα μας μείνει όταν πια θα γεράσουμε και θα είμαστε ανήμποροι σε μια βεράντα και ολομόναχοι δεν είναι η Βασιλική απο τη Λάρισα που πήδηξα μια φορά στο Βόλο όταν ήμουν φοιτητής,αλλά οι στιγμές που πέρασα με τους ανθρώπους ΜΟΥ και αυτές που θα μπορούσα ακόμα να περάσω αν δεν τους έβλαπτα ώστε να μου κλείσουν την πόρτα.

Κασσιανός Φαφούλας