Αφιερωμένο:2015

'Εχει γίνει κάπως γραφικό, τις τελευταίες μέρες του χρόνου να κάνει ο καθένας μας έναν  απολογισμό της χρονιάς που αφήνουμε πίσω και από την άλλη να θέτει νέους στόχους για  αυτήν που έ ε ερχεται.

Το κείμενο αυτό, λοιπόν, είναι κάτι σαν το τελικό συμπέρασμα, που μου έμαθε το 2015, 
θέτωντας εμένα για θύμα του.

Είναι δεδομένο για όλους - και όποιος το αρνηθεί λέει ξεκάθαρα ψέματα- ότι περνάμε και  όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές. Το προφανές που ίσως δεν έχει περάσει από το μυαλό  μας, είναι ότι τις άσχημες στιγμές τις βιώνουμε πάντα σχετικά με τους δικούς μας  ανθρώπους, γιατί αυτοί είναι που θα μας απογοητεύσουν, πληγώσουν και θα μας κάνουν  να στεναχωρηθούμε για αυτούς ή εξαιτίας τους. Δεν λέω πως η ατυχία των υπόλοιπων  ανθρώπων μας αφήνει αδιάφορους-  όχι όλους τουλάχιστον-,είναι αλλιώς όμως όταν δεν είσαι τρίτος. 

Το θέμα είναι να μάθουμε να κρίνουμε και να υπολογίζουμε όσα έχουν γίνει. Γιατί έγιναν και  πως τα διαχειριστήκαμε, μήπως σε κάποιες περιπτώσεις έπρεπε να κάνουμε κάτι  διαφορετικό από αυτό που κάναμε; Μετανιώσαμε για πράξεις που κάναμε; Ή για αυτές που  δεν κάναμε; Πήραμε κάποιο μάθημα από όλα αυτά; Και τέλος γίναμε καλύτεροι άνθρωποι;;;  Ακούω από πολλούς πως αυτό δεν θέλω να το ξανα ζήσω, δεν θέλω να μου ξανα συμβεί,  και ναι το έχω πει και εγώ προφανώς, αλλά τώρα που τα σκέφτομαι για συνέβησαν θα  είχαν τον λόγο τους. Όλα τα παιχνίδια που μάθαμε μικροί, είχαν και τα εμπόδια τους και  μετα  μανοίας προσπαθούσαμε να τα ξεπεράσουμε ή να κλέψουμε αλλά συνήθως μας  καταλάβαιναν και χάναμε το παιχνίδι. Το ίδιο συμβαίνει και στην πραγματική ζωή σου αν  δεν προσπαθείς ένα ένα να τα καταπολεμάς. 

Το 2015, λοιπόν, δεν ήταν και η καλύτεη χρονιά για μένα αλλά στο τέλος του μου κρατούσε  το καλύτερο δώρο και με αυτό θα συνεχίσω στο 2016. Μου έδειξε πως όσοι διάλεξα να  μείνουν δίπλα μου αλλά και αυτοί που ήθελαν να μείνουν, προσφέρουν την ευτυχία στην  καθημερινότητα μου. Και τίποτα καλύτερο από την ευτυχία. Αν και μεγάλη θα ήθελα φέτος  από τον Άγιο Βασίλη, να μην τους πάρει από κοντά μου όσο αυτό είναι εφικτό για αυτόν,  αλλά και αν τους πάρει να φροντίζει να περνούν πάντα καλά!!!

Ctefanie